انواع تصویرگری
طراح مد باید در برقراری ارتباط مهارت داشته باشد، چهار نوع اصلی ترسیم، جهت بیان مقاصد طراحی استفاده می شود:
کروکی: نمایشی تمرینی و سریع از طرح کلی و اولیه ی لباس، تقسیم بندیها و نگاهی کلی به لباس، کارکردن روی طراحی لباس معمولا دست کم به اندازه ی سه کروکی و گاهی بسیار بیشتر وقت می گیرد. طراحان معمولا یک دفتر ترسیم دارند که کروکی های پی در پی و پشت سر هم را در آن می کشند.
بزرگ نمایی: تصویر بزرگ نمایی شده از یک قسمت لباس برای فهماندن جزئیاتی که در نمای کلی معلوم نیست. جزئیاتی مثل ساخت، کوک زدن، موارد فنی و تزئینات.
گسترده: نوعی تصویرگری تکنیکی است که با نشان دادن لباس در تقسیم بندی های دقیق - بدون پرسپکتیو پیش و پشت لباس را نشان می دهد - به بیان جزئیات ساختاری و کارکردی می پردازد.
مرحله ی آخر: تصویرگری نهایی و کامل اندام مدل، معمولا قدی برابر 12 تا 15 اینچ دارد که با گرایش و حساسیت لباس یا مجموعه و مشتری های مورد نظر در ارتباط است. تزئیناتی که بخش ضروری مجموعه نیستند نیز در این بخش صورت می گیرد.
نظرات کاربران
مقالات مرتبط
