طراحی لباس برای کودکان دارای اسلوب و ویژگی های خاصی است. شناخت نوع حرکات و فعالیت های کودکان در سنین متفاوت رشد باعث می شود که طراحی متفاوتی را در زمینه لباس و پارچه و انتخاب رنگ های مناسب نیاز داشته باشند. از آنجا که نوزادان کمتر قادر به تشخیص رنگ ها هستند، اغلب از ترکیبات رنگی بسیار روشن از هر طیفی برایشان استفاده می کنند. البسه ایشان تا جای ممکن بدون درز و یا با حداقل درز است که بدن را آسیب نرساند. درزها به گونه ای دوخت می شود که اضافات درز، تماس با پوست حساس نوزاد نداشته باشد. استفاده از انواع زیپ و دکمه با دقت تمام صورت می گیرد تا باعث خراش و ایجاد خطر برای نوزاد نشود. لباس های سرهمی به جهت سهولت حرکت نوزاد، بسیار مناسب اند. از حدود سن یکسالگی تا سه سالگی، تشخیص رنگ ها به حدی می رسد که تضادهای رنگی در قالب سطوح بزرگ برای کودک جذابیت ایجاد می کند. لباس، وسیله بازی او می شود و به کارگیری شخصیت های کارتونی و فانتزی برای سرگرمی او بسیار مفید است. داستان های خیالی که در ذهن او با این شخصیت ها می سازد، کمک به تقویت قوه تخیل می کند. کاربرد جنسیت های پارچه ها و انواع تزئینات را می توان به طور محتاطانه برای این کودکان استفاده کرد. بعد از حدود سه سال، دختران و پسران به لحاظ جنسیتی خود را می شناسند و سعی در تقلید از مادر و پدر خود می کنند. استفاده از لباس هایی کاملا دخترانه با کاربرد تور و تزئینات و ظرافت های خاص برای دختران و به کارگیری لباس ها مشابه لباس پدران برای پسران جذابیت دارد. در این سن، حتی به جزئیات و وسایل همراه و ملحقات لباس نیز بیشتر توجه می گردد چرا که کودک، سعی در تقلید و تشابه نمایی خود با والدش دارد. پس از این سن، می توان اغلب نقوش و رنگ ها و طرح ها را برای کودک البته با در نظر داشتن روحیات او و تناسب با مکان قرارگیری و نوع فصل سال در نظر گرفت. قظعا طراحی لباس فرم کودک در سن هفت سالگی با سنین بعدی بسیار تفاوت دارد. همچنین طراحی لباس مهمانی و لباس بازی کودک بسیار متفاوت است. شناخت ویژگی های روانی و فیزیکی کودکان در طراحی لباس ایشان بسیار مهم و موثر است.
نظرات کاربران
مقالات مرتبط